طراحی گرافیک و چاپ فیکانو لوگو،کاتالوگ،اوراق اداری،بسته بندی،تصویرسازی،کاراکتر، برندینگ
پل بویلدیو روآن در هوای بارانی ( Pont Boieldieu in Rouen, Rainy Weather)
یک نقاشی رنگ روغن بر روی بوم اثر نقاشِ امپرسیونیسم فرانسه، کامی پیسارو است که در سال ۱۸۹۶ توسط هنرمند طرح گردید، این نقاشی امروزه در مجموعهٔ گالری هنر اونتاریو قرار دارد، این اثر یکی از نقاشی‌های سِری چشم‌انداز پیسارو از پل بویلدیو و اسکلهٔ صنعتی اطرافِ آن در منطقهٔ روان و رودخانهٔ سن می‌باشد، ابعاد این نقاشی (۷۳٫۷ × ۹۱٫۴) می‌باشد.
پیسارو مدت زمانی را در حوالی سال ۱۸۹۶ در منطقهٔ روان سپری کرد به جهت انجام طرح‌های مُدِرنیتهٔ صنعتی در نقاشی، او پیش از این و در سال ۱۸۸۳ نیز سَفری به این منطقه داشت و یک سری طرح‌ها از شهر کشید و در نهایت در سال ۱۸۹۶ در هتل پاریس روان اقامت گزید، از ماه ژانویه بود که این نقاشی طرح گردید، دیدگاه و چشم‌انداز پیسارو برای خلق این اثر اتاق محل اقامت وی می‌باشد که پنجرهٔ آن مُشرف به این نما و رودخانهٔ سن است.
” این نقاشی، علاقهٔ پیسارو را در زمینهٔ حرکت به سمت فراتر از نقاشی‌های منظرهٔ سنتی از صحنه‌های سرسبز روستایی نشان می‌دهد،“
این اثر هنری نقاش بازگشت به امپرسیونیسم است پس از یک دهه تجربه در پست امپرسیونیسم، پیسارو در این طرح به دنبالِ نشان دادنِ نِمایی از بخش صنعتی مشغول شهر می‌باشد و همین‌طور تعدادی آثار دیگر از هتل در نورهای مختلف طرح کرد، او تصویرِ دیگری از این پل را در غروب آفتاب روزی مه آلود هم طراحی کرده که امروزه در موزهٔ هُنرهای زیبای روان قرار دارد، در نامه‌ای که در همان سالِ طراحی اثر نوشته شد، پیسارو خودش شرح نقاشی را موضوعِ پُل در نزدیکیِ بورس اوراق بهادار تحت تأثیر باران نامگذاری کرده که جمعیتی نسبتاً زیادی از مردم را در حال رفت و آمد نشان می‌دهد، دودهائی که از قایق‌های بخار برخاسته، اسکله به همراه جرثقیل، کارگران در پیش زمینه و همگی در رنگ‌های خاکستری درخشان بارانی، او در ادامهٔ نامه می‌نویسد: چه به طورِ خاص برای من الگو کردن پُل در آب و هوای بارانی و مرطوب با تمام وسایلِ نقلیه، کارگران در حینِ کار، قایق، دود و مه در فاصلهٔ دوردست می‌باشد، بر اساس اعتقاد مورخانِ هنری، نقاشی‌های او نه فقط محصول مُشاهدهٔ دقیق موقعیت‌های معیّن در طبیعت، بلکه نمایانگر کار و زندگی آدم‌ها هستند. این نقاشی به گالری هنر اونتاریو توسطِ روبن وِلس لئونارد پس از مرگ او در سال ۱۹۳۷ اهدا شد، این اثر یکی از شش اثرِ پیسارو است که در کانادا به نمایش عمومی در آمده و سایرِ آثار در گالری ملی کانادا، گالِری هنر هامیلتون و گالِری هنر بزرگ ویکتوریا قرار دارند
زندگینامه کامیل پیسارو
یاکوب آبراهام کامی پیسارو (Jacob Abraham Camille Pissarro) (زاده ۱۰ ژوئیه ۱۸۳۰ – درگذشته ۱۳ نوامبر ۱۹۰۳) نقاش دریافتگر (امپرسیونیست) دانمارکی-فرانسوی بود.
کامی پیسارو نقاشی است که نه تنها او را بنیان‌گذار دریافتگری (امپرسیونیسم) می‌دانند، بلکه وی را استاد چهار نقاش بزرگ پسادریافتگر، از جمله سزان، گوگن و ون‌گوک، می‌خوانند. او از استادان پل گوگن بود. رنوآر چهره‌نگاره‌های پیسارو از مردم عادی را انقلابی می‌خواند. وی تنها هنرمندی بود که آثارش بین سال‌های ۱۸۷۴ و ۱۸۸۶ در هر هشت نمایشگاه آثار دریافتگرانه پاریس به معرض نمایش درآمدند.
او در پاریس و در بیست و پنج‌سالگی به طور جدی با نقاشی روبه‌رو شد. زیر نظر کورو، و نیز در آکادمی سوئیس هنرآموزی کرد. مانه، مونه، و سزان را در همین زمان شناخت. طبق توصیهٔ کورو به نقاشی هوای باز روی آورد. آثار اولیه‌اش با رنگ سایه‌های ملایم و ترکیب‌بندی ساده، مورد توجه منتقدان واقع شدند. در جریان جنگ پروس و فرانسه بسیاری از آثارش را از دست داد. یک‌سالی را همراه مونه در انگلستان گذرانید (۱۸۷۰ ـ ۱۸۷۱)، و به مطالعهٔ آثار ترنر، کانستبل، و نقاشان هلندی پرداخت. پس از بازگشت به فرانسه در تشکل نقاشانی که بعداً امپرسیونیست نام گرفتند، نقشی مؤثر ایفاء کرد. بعداً نیز آثارش را در هشت نمایشگاه امپرسیونیست‌ها به تماشا گذاشت (۱۸۷۴ ـ ۱۸۸۶). از پُنتواز به اِرانی تغییر مکان داد (۱۸۸۴)؛ ولی برای نقاشی از چشم‌اندازهای شهری و ساحلی بارها به شهرهای لوهاور، روان، و پاریس سفر کرد. او به‌رغم تنگ‌دستی هرگز در پی آن نبود که از سوی سالن رسمی پذیرفته شود و بدین طریق امتیازی به‌دست آورد. پیسارو که راهنمای هنرمندانی چون سزان و گوگن بود و بر آن‌ها اثر گذاشت، خود نیز همواره آمادهٔ پذیرش دستاوردهای دیگران بود. چنان‌که اسلوب نقطه‌گذاری سورا را چند سالی به عاریت گرفت (۱۸۸۶ ـ ۱۸۸۸)؛ و به پیروی از مونه، نقاشی از موضوع واحد در اوقات و اوضاع مختلف را تجربه کرد. با این‌حال، هیچ‌گاه خصوصیت‌های کار خود را از دست نداد. شکل‌گیری سبک و اسلوب امپرسیونیسم تا حد زیادی مدیون تجربه‌های اوست. ولی نقاشی‌هایش از دو لحاظ با آثار امپرسیونیست‌های دیگر تفاوت دارند؛ اولاً، منظره‌های او و به‌خصوص چشم‌اندازهای پُنتواز (مثلاً: کُت دُژاله ـ ۱۸۶۷) با افق رفیع، فضای فراخ، و انباشتگی رنگ از ترکیب‌بندی دقیق‌تری برخوردارند (سزان که به تناوب در سال‌های ۱۸۷۲ ـ ۱۸۷۷ در کنار پیسارو کار می‌کرد، تحت‌تأثیر همین آثار قرار گرفت.) ثانیاً، نقاشی‌های او نه فقط محصول مشاهدهٔ دقیق موقعیت‌های معین در طبیعت، بلکه نمایانگر کار و زندگی آدم‌ها هستند. پیسارو که ستایش‌گر میه و دومیه بود، انسان زحمت‌کش را شایستهٔ احترام می‌دانست. اعتقاد به سوسیالیسم را از محتوای برخی نامه‌هایش می‌توان دریافت. از جمله دیگر آثارش: صحنهٔ خیابان در پُنتواز (۱۸۷۹)؛ جلوهٔ مه (۱۸۸۸)؛ بولوار دز ایتالین (۱۸۹۷)؛ گردآوری علوفه در اِرانی (۱۹۰۱) است.
نقاشی، تصویرسازی و طراحی گرافیک فیکانو
www.fikano.ir
تعدادی از آثار نقاشی کامیل پیسارو
